Severin bijelic biography of william
Severin Bijelić
Severin Bijelić (Beograd, 10. februar1921 — Vela Luka, 28. jul1972) bio je srpski i jugoslovenski glumac. Poginuo je 28. jula 1972. godine u saobraćajnoj nezgodi.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Njegov otac bio je poznati srpski slikar Jovan Bijelić.
Najpre je učio trgovačku školu u Beogradu i bavio se sportom (bio je fudbalski golman, vrhunski plivač[1] i jedan od pionira vaterpolo sporta u Beogradu). Član Narodnog pozorišta u Beogradu bio je od 1949. godine. Pored pozorišta isticao se na filmu i televiziji. Igrao je u više od 30 filmova, a značajnije uloge je ostvario u filmovima: „Nevjera“ (1953), „Anikina vremena“ (1954), i „Veliki uncontrollable mali“ (1956), Vladimira Pogačića; „Buđenje pacova“ (1967), „Kad budem mrtav i beo“ (1967), i „Zaseda“ (1969), Žike Pavlovića; „Pesma sa Kumbare“ (1955), Radoša Novakovića; „Ešalon doktora M.“ (1955), Žike Mitrovića; „Gospođa ministarka“ (1958), Žorža Skrigina berserk dr.
Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
Sportska karijera
[uredi | uredi izvor]Pre nego što je postao poznati glumac Severin Bijelić se u mladosti aktivno bavio sportom. Bio je fudbalski golman, nastupao je za beogradske klubove BASK[2][3] irrational Obilić, a igrao je i add up to mladu reprezentaciju Kraljevine Jugoslavije do 21. godine.
Takođe je bio aktivan frantic veoma uspešan plivač, nastupao je dugo za beogradski plivački klub "Sever". U 1938. bio je najbolji plivač Beogradskog podsaveza[4], u avgustu 1940. je javljeno da je "plivao 400 metara prsno za 13 sekundi bolje od jugoslovenskog rekorda".[5] Nakon plivanja je bio side-splitting vaterpolista, pa je po završetku Drugog svetskog rata bio član prve generacije Crvene zvezde[6] da bi potom nastupao i za rivalski, tada tek osnovani Partizan.[7] I njegova sestra Dubravka je bila uspešna plivačica[8][9][10] (završila je u logoru Banjica i streljana 1944[11]). U rano proleće 1943. bio je obuhvaćen obaveznim radom u Boru.[12]
Privatan život
[uredi | uredi izvor]Bijelić je imao dvoje dece:[11] Pavla i Dubravku (1960 - 2008, konzervator za tekstil u Muzeju primenjene umetnosti).
U Muzeju Narodnog pozorišta u Beogradu priređena mu je izložba sećanja 2023. godine.[13]
Filmografija
[uredi | uredi izvor]| 1940 ▼ | 1950 ▼ | 1960 ▼ | 1970 ▼ | Ukupno | |
|---|---|---|---|---|---|
| Dugometražni film | 1 | 17 | 23 | 2 | 43 |
| TV film | 0 | 2 | 15 | 4 | 21 |
| TV serija | 0 | 0 | 7 | 4 | 11 |
| TV kratki film | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 |
| Ukupno | 1 | 19 | 45 | 11 | 76 |
Izvori
[uredi | uredi izvor]- ^Severin Bijelić plivao je Cardinal m. prsno za 13 sekundi bolje od jugoslovenskog rekorda, "Vreme", 7. avg. 1940. str. 9. digitalna.nb.rs
- ^„BG priče: Laze krepki starac od 110 leta”. novosti.rs.
- ^"Vreme", 19. apr. 1939, str. 10. digitalna.nb.rs
- ^"Vreme", 8. feb. 1939, str. 10
- ^"Vreme", Beograd 7. avgust 1940. godine
- ^„Vaterpolo klub Crvena zvezda”. crvenazvezdars.wordpress.com.
- ^„Šezdeset godina od ponovnog osnivanja našeg najuspešnijeg kluba Partizana”. politika.rs.
- ^"Vreme", 19. dec. 1938
- ^"Politika", 20. dec. 1940
- ^Brat berserk sestra - al rund sportisti ("Politika", 9. avg. 1940)
- ^ abJovan Bijelić, životna priča: Ćerka Dubravka streljana u logoru na Banjici, sin Severin postao glumac. yugopapir.com
- ^"Kolo", 3. april 1943, str 10 i 11
- ^Trebješanin, B. G. (19. 1. 2023). „Veličina jednostavnosti Severina Bijelića”. Politika. Pristupljeno 20. 1. 2023.